Progi zwalniające też mają swoje ograniczenia

Popularną wśród zarządców dróg metodą wymuszania, żeby kierowcy respektowali ograniczenia prędkości obowiązujące na drogach publicznych, jest stosowanie na ich terenie urządzeń do ograniczania prędkości pojazdów, tj. progów zwalniających. Nierzadko spotyka się jednak takie progi zwalniające, przez które nie sposób przejechać z dozwoloną na tym odcinku prędkością bez ryzyka uszkodzenia pojazdu. Warto w takiej sytuacji sprawdzić, czy taki próg zwalniający został skonstruowany wedle ustawowych wymogów.

Załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach z 3 lipca 2003 r. określa dokładnie takie wymogi. Punkt 8.1 tego załącznika poświęcono szczegółowym zasadom ich stosowania, w tym w szczególności rozmiarom progów w zależności od obowiązującego ograniczenia prędkości, oraz sposobie umiejscawiania na drodze. Przeprowadzona analiza przepisów prowadzi do wniosku, że w żadnym wypadku próg zwalniający nie powinien być wyższy niż 10 cm.

Uszkodzenie samochodu z powodu źle skonstruowanego progu zwalniającego (np. zbyt wysokiego) pozwala na dochodzenie roszczeń cywilnoprawnych od właściwego zarządcy drogi. Z uwagi na ściśle określone parametry progów wykazanie winy po stronie zarządcy drogi może okazać się prostsze niż np. w przypadku uszkodzenia pojazdu na skutek najechania na dziurę w jezdni – podstawowym bowiem argumentem jest, że próg zwalniający odbiega od zasad technicznych wyznaczanych przez wyżej powołane rozporządzenie.

Współautorem artykułu jest Piotr Oksiuta, asystent prawnika w GWW.